Dàj’ ààndern neet met de drölle loat zitt’n, àj’ ’n hôônd uut loat, lik miej nen uutgemaakte zaak. Het geet te veer, daj’ ne schuppe biej oe met hemm’n, àj’ met ’n hôônd en de vrouwe wààndelt, umdaj’ ààns ne bekuuring kriegt. Het bint machtige môôie bericht’n vuur de schupp’nverkôôpers, mà wat bereik ie der wieter met. Ie zölt zeen daj’ de keerls in Hoolt’n binn’nkort, met môôi weer, àmoa zeet lôôp’n met de schuppe an ’n nekk’n. Woerumme met môôi weer? Nôh ja, met slech weer meugt de vroole ’n hôônd àllèène uut loat’n. Zôl der wat duur verààndern? ‘N hôônd loaj’ doon, wat e altied à dèu. Zô lange àj’ de schuppe mà biej oe hebt, kriej’ gen bekuuring. Veerder blif alles biej ’t ôôle. As ie ’t snapt, snap ik ’t ôk. Doar wördt wat of e mekkert, oaver hôônne en katt’n. Het is jammer det de mèèst’n det doot ôônder ne schuulnaam. Zet oen’n eeg’n naam is ne kèèr biej det commentaar. Het wördt er vaste better en begriepelijker van.
Binn’nkort kump ter wier ne joarpoal biej op ’n Smidsbeelt. Harm uut Riess’n, vuurig joar is e jammer genog e störm’n, kump ter op te stoa. Dubbel en dwars verdeend. Harm, ne keerl, dent altied zichzelf is e blèèm’n. Hij kwam uut Riess’n en doar was e terech grèuts op. Vaake pleuge wiej ‘m der met dat e uut Riess’n kwam. Hij wörd’n der neet völle ààns van en zôô heurt ’t ôk. Hoolter scheeldt wal op de Riess’nder, mar ech gemèind is det ôk neet. De Hollàànders doot hetzelfde met de Belg’n. Het heurt er een betje biej. Zô arg is ’t neet. Ie möt ’t bekiek’n duur ne zunnigen bril. De weereld zut er dan ôk völle mèuier uut. Zien lèèm’n làànk hef Harm prebèèrt um Riess’n op de kaarte te zett’n. Det is ‘m aarig e lukt. Het is doarumme gek det den joarpoal in Hoolt’n kump te stoan. Hij verdeent nen eereplaatse op ’n Scheeld. Ja, heur ‘k oe zegg’n, in Riess’n bint ze met het weereldtiedpad biej het joar nulle. Det kan wà weer, mar ie könt toch ’n hèèl’n Beelt neet vol zett’n met peuile. Dan köj’ der oaver ’n joar of wat ech gen auto meer parkèèr’n, of doot ze ’t juus doarumme. Harm kump op diss’n joarpoal ôk nog is te stoan tuss’n bedèènkelijke figuur’n, as Osama en Breivik. Möj’ doar noe zô bliej met weer? Hij mag bes op ’n Beelt stoan, mà die eereplaatse op ’n Scheeld, die kump ‘m touw. Op den herdèènkingspoal möt àllèène die dinge stoan woet hij vuur stund. Dan heij’ an één’n poal neet genog. Wiej bint in de tied, van het spring’n oaver oen eeg’n schaa. Ik gèève touw, het is neet makkelijk, mà het zôl het gemeentebestuur en het wereldtiedpad sier’n at ze den sprôônk hadd’n könn’n maak’n. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
