Ofgelôôp’n wekke bin ‘k met e slept noar Zèèlàànd vuur ne korte vakààntie. Ie raakt er van uut oen gewoone doon. Wiej hebt het oavelèèfd en noe köw touwlèèm’n noar Sunterkloas. Het lik normaal dàj’ gezôônd wier in huus komt. Het wereldniejs löt alle daag’n zeen, dat det neet altied zô is. Ie zölt mar in die Fràànse busse zitt’n of vol in de wind in Mexico. In Zèèlàànd op de kade van Veere was an e gèèm’n hoe hôôge of het water doar had e stoane biej de watersnôôd in 1953. Het speul’n oe veer boam’n de pette en op ààndere plaats’n in Zèèlàànd was het nog völle arger De gedacht’n vleegt trugge in de tied. Uut de radio klinkt een krakerige stemme oaver den grôôten armood , in Zèèlàànd, Zuud Hollàànd en Broabàànt. Het làànd was net an het opkrabbeln van alle ellende van ’n tweed’n wereldoorlog, toen ze wörd’n oavervall’n duur onmeunige watermassa’s. Nederlàànd was verdôôfd. Het duur’n daag’n vuurdet ze in Den Haag precies wuss’n wat er was gebuurt. De hulpe kwam pas noa daag’n good op gange. In ’t begin was ter mar één’n helicopter. Gelukkig wörd’n det snel ààns. De èèrste hulpe kwam van buur’n en vissersbootjes. Vandaage an ’n dag köj’ oe det näuwelijks vuurstell’n. In een paar uur tieds riej’ hen en wier oaver al die eiland’n. De stormvloedkèèring, de Zèèlààndbrugge, de Brouwersdam en zô köj’nog wal een tiedje vedan goan. Disse verschrikkelijke ramp blif vuur altied op oen netvlies stoan. Achttienhonderd en zess’ndartig dôôi’n, allèène in Nederlàànd. Honderdduuzend lèu diet in kèèr gen huus meer hadd’n. Tweihonderdduuzend beeste diet het ôk neet hadd’n oaverlèèfd. Al disse narigheid zörgd’n der vuur det Nederlàànd begun te bouw’n an ziene Deltawark’n. Zie bint inmiddels kloar, wat heet kloar, met de zèè binj’ nôôit kloar. Ie stoat vanof de hôôge duin’n te kiek’n noar die röstige zèè. Ie könt oe neet vuurstell’n det diezelfde zèè te kèèr kan goan as ne massamoordenaar. Al det water dut oe beseff’n dàj’ alle daag’n möt bliem’n vecht’n tèèg’n het wassende water. Oaverà zeej de lèu bèzig met het ôônderhôôld van die machtige waterwark’n. Wie hebt vanof de hôôge duin’n ofschèid e nömm’n van het water en de grôôte zèèscheep’n, ôônderweg noar Rotterdam. Langs Rotterdam, met zien enorme industrie, trökke wiej noar ôôns môôie “dreistreek’nlàànd”. Zie hebt in Riess’n ontdekt, hoe môôi of Hoolt’n is. Het “Dreistreek’npunt.” Ie möt völle veerder trugge um het juuste punt te bepaal’n. De Sallààndse Landweert en de ôôle Schipbekke bint doarbiej van belang en dan kom ie uut biej de Pothaar.an het Lienepad. In 1989 wörd’n doar oaver e zung’n.
An de poort van Twente en den Achterhook, Flôônkert in een wieds verbàànd.
Zich verschuulend tussen bos en wèiregrôônd, Ôônzen parel van Sallàànd.
‘T is ne parel met ne vollen glood, Al is e völ van ’t ôôlde kwiet
Wat wiej hôôld’n wilt is den môôien Hoolterbarg, Ôk in disse nieje tied!
Wis en waarachtig. De Vèèrkàànte Viefkop.
