Het löp noar Poasen

Vuur miej was het, het hèèle joar duur Poas’n. Vuurig joar mei bin ‘k ter an begunn’n, saam’n met de Poasvèurcommissie. Àj’ iets doot möj’ het good doon, in ieder geval prebèèr’n, zô was de gedachte. Het allerèèrste heiw we het archief van de ôôldheidkamer Hoolt’n e plundert, det was de basis, al die bericht’n met ôôle foto’s. Neet àllèène de grôôte boakes, zô aw we ze noe kent, mar ok het kleinschalige geploeter uut die vroggere joar’n, kômt an bod. In de joar’n dartig tut zestig wadd’n het vuural kleine vèurkes, diet duur de buur’n biej meka wörd’n e slept. Doar wörd’n met verwôôndering e kekk’n noar de grôôte poasvèur’n in het veere Twèènte. Netuurlijk köj’ zô’n book neet àllèène maak’n. Een kleine dartig mèèns’n hebt er an met e hölp’n um der een zô môôi mèugelijk gehèèl van te maak’n. Det is e lukt, al zal der vaste wal iets an mekèèr’n. Neet alles steet er in, mà het geveul en de belèèving van al die Hoolter, in honderd joar boake bouw’n, is vaste leg. Een book vol belèèving van ôôle en jonge boakebouwers, poasvèurkuurders, fotograaf’n, börgemèisters, nen èèzel, de brandweer, de kràànt’n en de televisie, alles kump ter in vuur. Ôk het gebekvech, of ne boake al dan neet good is op e mett’n. Honderden foto’s heiw we bekekk’n. Of en touw is het neet makkelijk um te zeen woet ne foto weg kump. Het book löp van nèèngtien nèèg’ntwintig tut an tweiduuzend vieftiene. Het verrassende is det de môôie foto’s kris kras duur mekaa stoat. Vanof meert zal het in de winkel ligg’n. De Poasvèurcommissie hef ter ne hôôp loat’n drukk’n, mar op is op. Ie könt oe op vuurhàànd loat’n inschriem’n biej de bookhààndel en de VVV in Hoolt’n. Vuur de lèu, diet neet in ’t plat könt lèèz’n, die hebt geluk, dit keer is nèèngtig precèènt in het Hollàànds. Vuur het Hoolt’n-Riessen geveul bint er een paar stukskes in het Hoolt’ns en Riessens. Het is noe an de drukker. Het poasgeveul blif. De natte schnèè völt uut de lôch. Vuur miej ne foto van ne keerl dent in de schnèè, de täkke op ne poasbult gôôit. Wat bezielt ‘m um in die keulte, in det rot hoolt, an t wark te goan. Wiej wadd’n gen hoar better, ok vuur vieftig joar trugge worsteln wiej in weer en wind, vanof ne hààndkoare, van die appelbèumtäkke noar boam’n hen. Het is een virus waw we met hebt e krèèg’n van ôônze vuuroolders. Det virus is starker dan al die ààndere dinge der umme hen. Het grötste poasvèur hemm’n is môôi, mà neet het belangriekste. Biej alle poasvèurbouwers kump noar vuurt’n, het met mekaa iets neerzett’n, met mekaa geniet’n van het tiedstip det de vlamme der in geet. Dat doar dan ôk nog is duuzenden en duuzenden lèu op of komt is met e nömm’n, saam’n met die pries en alle heibel der umme hen. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.