Het heerlijk avondje is gekomen

Het lik ter op daw we wier nen ôôlderwets’n Sunterkloasoamd kriegt. Het wördt biester weer, met völle wind, rèèg’n en schnèè. Gen weer vuur môôiweerpiet’n en todderige beuire. Àllèène ’n echt’n Sunterkloas zöj’ oaver de daak’n zeen vleeg’n. Àllèène ‘n echt’n Piet hef e biej zich. Altied wier een machtig gezichte, Kloas-oom op zien witte peerd, met boam’n zich de volle moane, diet van tied tut, vôt wördt e jach duur de jaag’nde duustere wolk’n. Alle ààndere noamaakpiet’n zit biej de warme kachel te wach’n op ziene kedootjes. Gen wôônder met dit pokk’nweer stuur j’ nog gen ne hôônd noar buut’n hen, loat stoan Zwarte Piet. ‘N echt’n Sunterkloas kump vuur iedereene, det blif het môôie van dit kinderfees. Het weer wördt barre slech. Vanmänn’n vreuir ’t à dat ‘t kraak’n en vuur de rest van de wekke köj’t ôk wà schudd’n. Ik bin bliej det ik gen weerman binne. As Sunterkloas nog één’n leuig’n zak biej zich hef, dan is a bestemd vuur den weervuurspeller, want loaw we eerlijke weer, dit is gen doon, op Sunterkloasoamd. Vuur det ’t Sunterkloasoamd is mö’k ’n stal nog èèm’n oprelk’n, want ôk de beeste möt met Sunterkloas ne warm’n stal hemm’n. Ne warm’n stal, biej opa leer’n de melkbeeste boek an boek, deepe in’t stroo. Het wadd’n der mà dreie en as keerltje leup ie der alle oamde wal èèm’n langs. Neet te kort er biej, want zie woll’n ôk nog wal is ne stötte uutdeel’n. Mà dan rap noar huus hen, want op Sunterkloasoamd zat ie biej de göllende koll’nkachel. Nog altied is Sunterkloasfees bizunder. Het breg de ôôle en de tèèg’nswoorige tied biej mekaa. De kinder en de kleinkinder komt de kedootjes ophaal’n. Vuur det ’t zô veer is goaw we lekker an de pannekooke met warme zuukelaa. Vuur de leefhebbers nog een betje balk’nbriej en baklèèverwors. Ja in disse barre wintertied möj spek op de rimm’n hôôl’n, zèèd’n de ôôle lèu. As ôk de klèine jonge zien frikandelletje op hef, höuwt Piet zô gangswieze een kèèr of wat op de roet’n en ligt de kedootjes in de biejkökk’n. De gedicht’n bint neet van de lôch en an ’t èinne van de rit, zit ie met een jägertje en ne fôss’n peppernött’n biej de kachel. De kleine jonge op schôôt, nog hèèmoal van de kaarte duur det onbenullige gehouw van Piet. Èèm’n later zit e à wier vuur de kachel te spöll’n met ziene kedootjes. De duustere daag’n van December, zô duuster bint ze neet, àj’ der mà van wèèt te geniet’n. Kiekt zô of en touw nog wal èèm’n noar buut’n hen. Ie hebt grôôte kààns, det Sunterkloas net vuurbiej kump scheet’n op zien witte peerd. Volg’nde wekke zit de man à wier hôôge en brèèd in Spanje te geniet’n van zien’n ôôld’n dag. Het is ‘m e gunt. Wiej goat vedan met Derk met ’n Beer en de Kerstman en dan ’t oop’n joar hen stemm’n, wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.