Van de wekke koch ik ne anzichtkaarte, met doarop een plaatje van ne boer’nkeerl, argens op ’n Hoolterbarg, mà woer? Gen eene kon het precies zegg’n. Heij’ oe neet vergist, möt het neet wèè, het Zwarte Pad? Het Zwarte Pad, nee det was het neet. Hoe vaake bin ‘k doar neet duur hen ereest, èèm’n ôônderweg ’n sik verzett’n. Ja, ik het wèèt wà, det mag neet, at ze oe trappèèrt kriej’ ne fikse bekuuring. Mar in die tied zag oe gen mèinse, àj’ tuss’n die meters hôôge hegge stund’n. Het dikke gat, die gedacht’n blèèm’n miej achtervolg’n, toen ‘k de perkèèrplaatse van de Kafstermanswèire opdrèèi’n. Kalfstermanswèire, köj’ het oe nog vuurstell’n? Het is noe èène grôôte steenmassa vuur al det niejmoodse blik. An de ééne kàànte àmoa winkels, an de ààndere kàànte nog dezelfde buur’n as vuur zestig joar trugge. Loa ‘k oe èèm’n metnemm’n achterop ‘n bagagedrèèger. Met ne nôôdgàànk kom ie de Smidsbeeld op cross’n. Rech oaverstekk’n biej Wàànsink. Vol in de remme, want ne grôôte rôôie vrachtwaag’n van Bolletje köttelt net dwars duur Hoolt’n hen en löt oe achter in ne walm van diesel. Dan rap, tuss’n het verkèèr duur, biej Wàànsink het näuwe streuitje in, langs de bakkerieje en de melhààndel. An ’t eine scheet ie biej de Koopman en Dick van Piet het smalle gruuspad in. Um het een betje begoanbaar te hôôld’n wörd’n doar het overtollige koll’ngruus edumpt, vandoar het Zwarte Pad. Verlichting was ter neet, hôôguut an het èine biej Kalfstermans Mans, een zwak schienend lechje vanuut het café. Ie mônn’n der altied good uutkiek’n, want doar zatt’n een paar onmeunige knipgèèter in en noa een fikse bujje rèèg’n , spuit’n oe het koll’ngruus lillijk um de klungels. Ie wadd’n der èèm’n in oen eeg’n klèine wereld. Het èindig’n biej Kalfsterman vuur de dell’nduure. Doar woer de stang’n van de beeste stunn’n te wacht’n op de volgende vèèmark. In plaatse van al det welvarende blik, kek ie uut oaver de wèire. Een beesje of een peerdje der in, met hier en doar nen appelbôôm. In de veert’n dus diezelfde buur’n as noe, met rech vuur oe uut Dick van Piet en half achter de hôôge hegge, Koopman. Ne toete, van eene met hoast in de bokse, breg miej trugge noar de jachterige tied van vandaage. Van schrik nem ie de èèrste de beste parkèèrplaatse. Rech oaver het Zwarte Pad, de winkel in. Nee, het Zwarte Pad is neet meer, hoe zôl det wèè met het Dikke Gat op ‘n Hoolterbarg, wie ’t wèèt, mag ’t zegg’n.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
