Iedere kèèr à ‘k de Stèège duur kômme en ik bin bienoa boam’n an , mö ‘k ter èèm’n an dèènk’n. Het is gek, zôônder arg schrief ik de Stèège.en ik bedoele de Pastoriestroate. Toch neum’n wiej het in die tied zô en nog vrogger was het, volgens miej, de Hôôge Stèège. Aj’ der noar boam’n môss’n trapp’n, was het altied ne hèèl’n klim. Het wegdek was ôk nog neet zô bes as vandaage an ’n dag. Halverwèège zat nog een onmeunig knipgat, mà doar hàj’ meer las van àj’ van ’n bult of gung’n.
Alle daag’n môs ie via de Pastoriestroate noar schoole, Mar één kèèr in de wekke gung ik vedan tut Hendrik en Gait van Klei-Derk. Doar was het huus woerj’ dinsdags de Libelle kônn’n haal’n. Doar gung het ôôns neet umme. Wiej fietst’n der hen uut eeg’n belang, “Sjors van de Rebellenclub”. Het kökk’ntje biej Schoppers stun hèemoa vol met Libelles en Rebellenclubs. Gelukkig hij was ter à. Mèèstal was het vrouw Schoppers, diet ôôns biej de duure à, met ne bôônt’n scholk vuur, intèèg’n kwam. De keerls wadd’n vaake ôônderweg, möj mà rekk’n. Betaal’n met gepast geeld, de Libelle oonder ’n snelbinder en dan zô gauw mèuglijk op huus an um te kiek’n wat de indiaan’n wier belèèft hadd’n. De brèurs bezörgd’n de blaad’n zelf ôk wà, mà dan môs ie wach’n tut dôônderdag en doar wadd’n die Indiaan’nverhaal’n völs te spannend vuur. De laatste der Mohikanen en wat dach ie van Billy Turf en achterop, netuurlijk Sjors van de Rebellenclub. Veerder was ter ôk neet zô völle in die tied. Gen televisie en gen getwitter, mà Sjors van de Rebellenclub, doar vöche wiej umme. Hendrik en Gait van Klei Derk dèud’n in blaa en beuire. Wiet wat dèu, dörve ik neet vaste te zegg’n. Misschien dèud’n ze ’t wà met mekaa. Één kèèr in de zôvölle wekke kwam e langs. Ik zee ‘m nog zô duur het zàànd hen trèè met ziene grôôte bakfietse. Van de veert’n zag ie ‘m kômm’n. Ie veul’n met, met ieder knipgat woet e met die fietse duur hen steuitern. Ie wuss’n precies woenneer of e in het mulle zàànd trechte kwam. Het leste stukske môs e nog wal is lôôp’n. “Heij’ nog beuire”, was ziene vaste vroage. De schôôn’n brach e dan wier met, tweie of dreie, met een töuwke der umme.
Sjonge, jonge wat ne tied. Stun oe va doar te pier’n, met een sporthemd zôônder kraag’n en dan kon e den boord ter neet op krieg’n. Môs moo wier help’n en stun ze doar met mekaa vuur ’n speegel te hengst’n. Het was iedre kèèr een geworssel, woej’ neet good van wörd’n. Met de komst van de terlenka hemde was ’t hèèl gauw gebuurd met de beuire. Zô’n knèupke, woej’ den board met vaste zett’n, vun ik tussen de ôôle rommel. Lang e lèène, wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop
