Het stof is neer edwarrelt. Alle pertiën in de road hebt eur zegje meug’n doon. Meerdere insprekkers bint eheurt. De commotie was vuur sommigen grôôt en vuur ààndern wier neet. Wat ’n één’n môôi vun, was vuur ààndern, ne nachmerrie. Vuur de kommende vèèr joar zölt de buur’n wier met mekaa duur ééne duure mönn’n. Ne hôôp Riesner lôôpt rôônd met ne minzamen glimlach en de rest en ne hôôp Hoolter met ne kater. Een ieder geet vedan met zien lèèm’n. Biej ôôns kwam de buur’nplich nog is wier um de hook kiek’n. De ôôle buurman hef het tiedelijke verwisseld vuur het eeuwige. As neuist’n kriej dan de eere um het één en àànder te rèègeln. Det völt vandaage an ’n dag wà met, mà doar bint tied’n ewes det de buur’n doar merakels drôk met wadd’n. Het dut miej dèènk’n an opa diet nog op de delle stun, ôônder het zooldergat, zô det e makkelijker kon opstieg’n noar ôônz’n lèèm’n Heer. Het breg miej trugge noar de tied det er nog anzeggers rôônd kwamm’n um te zegg’n det Albert Oom uut de tied was. Det môs àmoa nog met de beenewaag’n of met de fietse gebuur’n en doar wörd’n gewoon daag’n vuur uut etrökk’n. De betrökk’nheid was grôôt. Alle buur’n, de neuist’n, de vèère en de nôôdnoabers, wadd’n der biej betrökk’n. Det gung van anzegg’n, drèèg’n, dôôi’n vaar’n tut an koffie schènk’n en brèudjes smeer’n. Èèm’n gen verschil in rang en stand en àmoa in ’t zwart. De groove wörd’n erèègelt duur de buur’n. De gebruuk’n bint rap ààns ewörd’n. Zelf môch ik vuur een tiedje trugge nog met spöll’n biej ne begrafnisse uut 1949, in de film “Mirrewinter op het plattelàànd”. Met de grötste zorg wörd’n de kiste nog op ne boer’n waag’n ezat. Doarnoa gung het met peerd en waag’n, de femilie, lôôpend der achter, op’n karkhof an. Het bint vervleuig’n tied’n. Ôk de ôôle Hoolt’nse liekwaag’n maak’n deepe indruk. De beeld’n bint altied op mien netvlies bliem’n stoan. Nee, de tied van de ôôlderwetse groove is vuurbiej. Het is àmoa völle zakelijker ewörd’n en zô gangswieze oavertreft de crematies de begrafniss’n. Àllèène het verdreet is hetzelfde eblèèm’n. Iedere kèèr wier het gemis van neuiste femilie diet er in één kèèr neet meer is. De tied vergeet en het verdreet of het onrech wördt minder mà vergett’n, dooj’ het neet. Zô geet het ôk met de politiek in de gemeente. Loaw we hopp’n det de politiek met mekaa goeie dinge doot. Loaw we hopp’n det ze, ôk al bint ze het ter neet àmoal oaver eens, de buur’n ôk het beste gunt en an det geveulde onrech toch nog wat könt en wilt doon. Het hooft neet altied te wèèr, wat good is vuur Riess’n, is ôk good vuur Hoolt’n. Buur’nplich en goeie buur’n, doar hooft neet zo völle verschil in te zitt’n. Wis en waarachtig neet.
De Vèèrkàànte Viefkop.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.