Hoolten
Doar woer Salland en Twente bi’j mekare komt,
Woer de mölle dreejt en woer de biejen bromt,
Woer de bösse zingt eur eeuwenoalde leed,
Doar, doar is mien Hoolten, det verget ik neet.
Woer de stadsleu ’s zommers piknikt in de bos,
’s Harfs de paddenstöle scheet uut greune mos
Woert nen eekhoorn Nösselt in nen hoogen boom,
Doar, doar is mien Hoolten, ja doar is mien hoom.
Woer de rogge steet te glooien en den enk,
’s Oavonds over bos en hei nen nevel henk,
Woer de boeren warkt, dag in dag uut op ’t land,
Doar, doar is mien Hoolten, in’t mooie Sallaand.
Woer ôk later ok zal kommen in de weerld,
Ak ooit zwarven mu heel wied van huus en heerd,
Nooit verget ik Hoolten, woer ’t mie ok geet,
Umdet in det darp mien oolders huusken steet.
