Flappie

Biej uutzundering leup ik disse daag’n duur de supermarkt. Oh, wat bint er toch ne hôôp lekkere dinge te kôôp. Völs te völle en moeilijk um te kiez’n. Doar zag ik in één kèèr, “konijnenbout”. Nee, gen hèèl knien, mà gewoon een lekker stukske. Netuurlijk dach ik drek an “Flappie”, allèène miene gedacht’n vlèug’n völle veerder trugge, noar ne tied, det de flappies biej ôôns, met de rèègelmoat van de klokke, de klos wadd’n. As ter een betje schnèè was e völl’n, trökk’n de keerls de buurte duur, um te kiek’n of ter ôk nog een knientje te griep’n was. In die tied hàj’ gen supermarkt’n, woer alles kàànt en kloar met te nemm’n was. Ie haal’n oe ne rollade vuur Niejjoarsdag en doar blèèf het biej. Op Karsoamd was het vast pandoer, pannekooke met worst. Het wadd’n de dôônkere daage vuur Karsfeest. Akelig duuster, met in de veert’n een paar lechjes van ‘t darp. Karsbèume buut’n, niks ter van. Één bèumke binn’n, met engelnhoar en echte keerskes, lèèm’nsgeveuirlijk. De emmer met water en ne sleef stund drek ôônder bôôm. Meerdere kèèr’n gung der ne sleef water duur den bôôm. Gelukkig kwamm’n der gekluurde lämpkes in de winkel en was het grôôte gevoar van bràànd vuurbiej. Nog altied hebbe wiej ball’n woer het keers’nvet nog an zit. Het is hoaste neet meer vuur te stell’n, mar in de leste wekk’n van ’t joar wörd’n de grôôte Vlaamse reuz’n, woer we het hèèle joar duur melkdistels vuur hadd’n e zoch, trechte emaakt, um de Karsdaag’n duur te kömm’n. Det wadd’n nog is echte kniene, nen emmer knien en nen emmer vet. Ie konn’n der meerdere daag’n van ett’n. Zie wörd’n ebrèudne in eur eeg’n vet en an nen achterbille had ie twei daage genog. Veerder gen poespas, gewoon eerpel met rôôie kôôl en griesmelpudding noa. Het môs gebuur’n op ’n dreipitsgasstel, àmoa zo lang elèène. In één kèèr zee ‘k die knien’nvelle wier in de schuure hang’n, op de riege weg, binnenste buut’n, op evult met heui. Niks wörd’n der weg egôôit. Één moal in de zôvölle tied kwam der ne keerl langs, met de kreet, “Lompen en oude metalen, hazen en konijnenvellen.”. Den nam alles vuur een paar cèènt met en dan was de schuure wier een joar làànk leuig. Wat möw we noe toch ett’n? Het knientje kik miej an, mar een èineke veerder lig ter ôk nog ne kalkoene, ôk al in gen tied’n meer egett’n. Het blif moeilijk. Uuteindelijk op huus an met wors, pannekook’nmel en ne soepkippe. Vuur ôôns genog. Of Flappie doar noe geluk met hef, völt te betwiefeln. Geniet van de daag’n diet komt en volg’nd joar zee we wà wier an.