Op de avond van Holten Lacht wer het volgende gedicht voorgedragen.
Mien Hoolterbrook
Oh Lookerbrook, op’t Hoolterbrook
Zo mooi, zo veer ak kekke
Zo wieds, in’t greun, strak blauwe loch
Doar lopp de Botterbekke
Doar ongeveer, mil’n oaver’t brook
Doar wilt ze noe febriek’n
Det kan toch nooit, det mag toch neet
Det zal toch n’ans op liek’n
Van’n Beusebarg noar’n Diekerhook
Dan fiets ie toch duurt Hoolterbrook
Mien verstaand, det kan der neet meer bie
Moej det verneeln vuur industrie
As’t zo gebuurt in’t Hoolterlaand
Regeert het groote onverstaand
Al det greun, det nooit verveelt
Mott det noe weg, vuurt groote geeld
Kiest toch vuur het Hoolter greun
Ik zeuke, Hoolter geeft mie steun
De vremden snoeft hier de natuur
Die wiedse weidens, doar komt ze vuur
Ai straks een keer roond Hoolten goat
En onderweg febrieken stoat
Dan ist verwiet an disse road
Stom, dai der zo met umme goat
Mans van Sangel 12-01-2006
