Ongedeuldig leup ik an de hàànd van mamma duur de Stationsstroate. Hoolter Meimark, de drèèimölle stund er en vaa en opa wadd’n op de beeste en vark’nsmark. Op ’n draf gung ik vaste vuuruut oaver de oplôôpende klinkertjes biej Kalfsterman. Opa stun bienoa vuuran en ik môche de kèuntjes in de benne aai’n. Eem’n later stun ik met mien kwartje biej de drèèimölle Een dag of wat later was alles wier röstig. Het hekke was dichte. Een paar kale stang’n herinnern nog an de beeste diet hier wörd’n verhààndelt. In de veert’n graasd’n hèèl röstig nog een paar beesjes. Duur het zwarte pad maak’n ik langs de hôôge hegge mien rondje noar de mölle van Wàànsink. De hoolter Meimark lig veer achter ôôns. Later was ter nog wal is ne kleinveemarkt en zô, mà veerder lèè de Kalfstermanswèire der vaake röstig biej. En toen in één kèèr was ter het Kèunefeest. Biej het 22 joarig bestoan van de carnavalsvereniging. Det môs eviert word’n. September 1991, doar stun ne grôôte tèènte. Vriejdagoamd, feest met Gert en Hermien Timmermans en Dika van de Wierdense Revue. Artiest’n as Piet Veerman en Annie Schilder kwamm’n noar Hoolt’n. Biej slech weer môs ie ze mangs letterlijk en figuurlijk uut de modder trekk’n. Op de zoaterdagmiddag, dweilorkest’n, zo as de pas opgerichte Brààndheultjes en de jonge jongs van de Mexicaantjes diet glorieus de èèrste pries wunn’n. Zundagmiddag frühschoppen. Làànkzaam greui’n het vedan. Zat de penningmèister in de beginjoar’n nog te kiek’n met kromme tèène, noe lik het àmoa vanzelf te goan. Inmiddels zakt de zwoare waagn’s neet meer vôt in de drassige grôônd, mar is de wèire een plein ewörd’n. Hèinig drèèi ik det plein op. De tèènte wördt al wier op e bouwt. Ne hôôp vriejwilligers, doar bint er nog altied wat, diet er vanof het begin à biej bint. Harde warkers, altied op de achtergrôônd, diet er stoat, àj’ ze nèurig hebt. Vanuut de veert’n zee ‘k het an. Het kommende weekend is ’t wier zô wiet. Een uutgebrèid programma, woet vuur iedereene wà wat tuss’n zit. Wat zut het plein der môôi uut. Neet meer die riege ielige lämpkes, ôôit op ne rommelmark ekoch. Wat zölt de kleintjes geniet’n van de drèèimölle en det hèèmoa vuur niks. In gedacht’n kump die ôôle mölle uut mien kinderjoar’n wier noar boam’n. De tied vlug, de Fienpreuvers, zie hebt dit joar eur vieftig joarig bestoan en nog altied tèèkent disse vriejwilligers vuur dit machtig môôie Hoolt’nse feesje. Tut dôônderdag, vriejdag, zoaterdag en of zundag, want Hoolter en ôôld Hoolter zeet mekaa op de Kèunefeest’n, wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
