Ie dèènkt er neet biej noa. Iedern dag stoat ze op toafel. Mar àj’ der dan is ne kèèr oaver noadèènkt, kriej in één kèèr in beeld det vaa wier an ’t eerpel pott’n is. Met zun ne hoolt’n eerpelstikke beent e oaver ’t glad geëgde làànd. Liek en rech kômt de potgèèter in de grôônd Achter op ’t làànd drèèit e umme, um veerder te goan, doar woet het kleine gèètje zien spoor achter hef e loat’n. Eerpel pott’n, det môche wiej doon. Good oppass’n daj’ de net gemaakte gèèter neet dichte trapp’n, want dan krèèj geheid een schoer duur de beene. Met nen emmer vol poteerpel kôj’net ne riege vol krieg’n. Vaa pott’n de eerpel met het zèèivat an ’n nekk’n. Àj’ ’n emmer halverwèège leuig hadd’n, krèèj’ nieje vuurroad uut zien zèèivat. Het was nog een secuur wark um den eerpel precies in det potgat te mikk’n. Àj’ der neuist gôôi’n, kôj’der nog lilluk met an ’t kèukeln kômm’n um det eerpeltje op de juuste plaatse te krieg’n. Vrogge eerpel en laate eerpel, rooie ster, eigenheimers en noordeling’n. Det bint de woord’n, diet miej biej e blèèm’n bint. Wadd’n de eerpel e pot, dan môs ter e sloft word’n. Gen wichterwark, völs te zwoar. Het was een apart gezichte, aj’ die grôôte keerls oaver ’t làànd hen zagg’n slôff’n. Môôie rechte voor’n. Het wark was e doane en de natuur dèu zien wark. As het eerpellôôf het làànd bedekk’n, wörd’n der e zoch noar de coloradokèèver. Det was de grôôte vijand van de eerpel. Noa schooltied maak’n wiej der ôôns vertier van. Hèèl grèuts wàj’, àj’ wier een sjempötje vol met kèèvers hadd’n. “Dèènk ter umme daj’ de vingers neet in de môônd doot, want die kèèvers bint hatstekke giftig.” Wiej hebt het àmoal oaverlèèft. De èèrste nieje eerpel krèège wiej met Sommers Dieks zien’n verjeuirdag, 13 juli. Wiej wuss’n neet ààns. Vaa die kwam van ’n kààmp, beste eerpel. Moo dèu ze in ’n emmer en dan wörd’n ze of e stààmpt met nen ôôld’n klôômp. Ie mônn’n zörg’n daj’ uut de buurte wadd’n, want ààns kwam ie an ’t eerpel schraap’n. Det brach ie der netuurlijk neet altied of. Aj’ hèèmoa pech hadd’n, môch ie èèrs eerpel schraap’n en aj’ dach’n daj’ kloar wadd’n, zett’n ze der oe ôk nog nen emmer met bôôn’n biej. Bôôn’n rèèfeln en eerpel schraap’n, het klinkt as ne stemme uut ne tied van lang e lèène. Hèèl wat ààns as vandaage an ’n dag. Zèum wekke met mekaar vergaadern, de zaak opbloaz’n en dan mekaa de scheuld gèèm’n. Krisus. Alle ààndere pertiej’n, die hadd’n het à lange zeene en die könt het àmoa völle better. Loaw we ’t hopp’n. Wiej wacht het of. ‘N dartien’n juli, àmoal an de nieje eerpel, want dan is Sommers Dieks jeuirig. Een niej kabinet heiw we dan nog neet, mà zôlange aw we genog eerpel op ’t bord kriegt, heiw we ôk gen krisus. Wis en waarachtig neet.
De Vèèrkàànte Viefkop..
