Een leuig geveul

Het lik wàl of de lèèm’nslust minder wördt. Één kèèr in de wekke èèm’n noar de markt en een paar stukskes schriem’n en det is het. De agenda is leuig. De blaa valt gesteuidig vedan. Alle daag’n liekt op mekaa en as ter dan is wat gebuurt, is het àmoa, ééne doffe ellende. Amerika hef ekèuz’n. Noe mà hopp’n det ze mekaa neet de tèènte uut vecht, umdet de uutslag eur neet ansteet. Ween’n is wakker ewörd’n met ne grôôt’n kater. De zôvölste anslag um het gelèuf. Het moddert mà vedan. Gif Fràànkriek noe het vuurbeeld en wördt de onverdrèègzaamheid tèèng’noaver ààndern an epakt? Hoe zal het goan in ôôns làànd, met de verkiezing’n vuur de duure? Zal det toaie virus ôôns bliem’n achtervolg’n? Heiw we het argste achter de rugge of komme wiej nog veerder van de rèèng’n in de drup? Het bint disse gedacht’n diet met oe op de löppe goat. Hoe zal het hier àmoa goan het kommende half joar? Zal der nog wat te doon wèè, of blif alles de hèèle winter op slot? Carnaval, de elfde van den elfden, de narren en narrinnen is het zwieg’n op eleg. Zôl der nog ôôit wier ne Prins biej het Bôônte Peerd noar binn’n lôôp’n? Sunterkloas, kump e dit joar wà? Mag e nog kômm’n met eenen Piet biej zich? Kump e dan nog wier oolderwets met zien peerd vanof de klèine poorte, of zeew’m àllèène mar op de film? Alles is ààns en dan màj’ nog bliej wèèr det het oe neet raakt in de knippe. Ie magt bliej wèèr, dàj’ het virus buut’n de duure hoolt. In de zeek’nhuuze warkt ze zich vuur de tweede kèèr dit joar, drei slaag’n in de rôôndte. Wiej lôôpt er te makkelijk an vuurbiej. Karsoamd, zölt de lechjes nog wier bràànd’n of is det ôk ne brugge te veer? Möw we ôôns darp extra in de karsversiering zett’n, zo daw we toch nog met een, oh wat môôi, rôônd könt ried’n? Vèurwark en carbid met Ôôld en Niej, wiej kiekt er noar uut, mà kan het tèèg’n die tied wier? Het geet ôôns àmoa neet in de kôôle kleere zitt’n. Ie mist ’t en wilt zô gauw mèugelijk trugge noar het normale lèèm’n. Trugge noar de wintersportvakààntie, trugge noar det pötje voetbal, èèm’n een kaartje legg’n en biej lull’n, noa de zang of de toneelreppetitie. Het duurt à völs te lange en toch möw we duur den zoer’n appel hen biet’n. Met mekaa, ààns redde wiej ’t neet. Met mekaa, zô gauw mèugelijk, ofrekk’n met det leuge geveul