Dirty Harry

Ik heb zware dagen achter de rug. Begonnen met een fantistische bruiloft van een van mijn favoriete neefjes. Vervolgens een muzikaal werelddebuut met vijf oude knarren en een jonge god. Maar het is me niet in de kouwe kleren gaan zitten. Ik heb de rekening gepresenteerd gekregen, een meerdaagse kater.
Nou is het presenteren en gepresenteerd krijgen van rekeningen een alledaagse aangelegenheid. Maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld bij het overmatig nuttigen van drank, doen die alledaagse rekeningen steeds minder pijn op het moment zelf. We pinnen, en dat houdt pas op als je saldo en je kredietruimte geheel ontoereikend zijn geworden. We betalen met creditcard en krijgen de rekening een maand later gepresenteerd. Het stuklopen van een relatie? Veelal als een emmer die vol druppelt. Pas bij de laatste druppel gat het mis. En bij geldzaken? Hetzelfde liedje. Je komt er (te) laat achter de die hypotheek je te machtig was, dat je beter had kunnen nadenken voordat je in een onzekere belegging stapte. En had je niet wat eerder moeten nadenken over alternatieven voor die gegarandeerde (lage) rente die je bij je bank krijgt? Ook daar hetzelfde liedje. Je gaat de pijn van die rente pas voelen als je na correctie met inflatie en de vermogensrendementsheffing vaststelt dat je, ondanks sparen, minder met je geld minder kunt doen.
Allemaal berouw na de zonde. Dat is te vergeven, maar het is niet nodig. Als je nou eens begint met denken vóór je iets doet, want dan weet je veelal vooraf of je een zonde begaat. En dan kun je volgens mij ook geen berouw hebben. Mijn conclusie is dat berouw voor de onwetenden is. Maar gelukkig kun je aan onwetendheid wat doen. Want iedereen heeft in zijn omgeving wel ‘mannetjes’ die van bepaalde zaken veel verstand hebben of iets heel goed kunnen? Schakel ze in, laat hen je helpen. En als het dan toch mis gaat, dan heb je iemand die het nog een keertje overdoet of in ieder geval iemand om met de vinger naar te wijzen. Niet dat het helpt, maar toch. Voor zaken waar het om jouw pegels gaat, financieel advies dus, zijn er ook nog andere ‘mannetjes’, ‘professionals’. Die kunnen je, tegen een vergoeding dat wel,  adviseren. En als er per ongeluk toch iets fout gaat bij dat advies, dan hebben zij daarvoor een verzekering afgesloten die dan de schade kan vergoeden. Zo’n verzekering kan een heleboel gesoebat voorkomen over wie het kind van de rekening wordt. Goed geregeld dus.
Maar of je nou kiest voor een advies, professioneel en/of goed advies of voor niets doen, je bent altijd het kind van de rekening. Het verschil zit hem alleen in de hoogte van de rekening en moment waarop je de pijn gaat voelen. Wat voor kind ben je en, misschien ook, wie presenteert je de rekening? … you’ve got to ask yourself one question: ‘Do I feel lucky?’ Well, do ya, punk?