Hèèl, hèèl lange e lèène, Derk met ‘n Beer wônn’n nog op ’n Zoerbarg, biej de Steen’n Bàànke. Op zô’n honderd meter vanof het uutkiekpunt had e, mill’n in ’n bos, zien huuske stoan. Bienoa gen mèènse wus det. Ie heur’n of zagg’n ‘m nôôit. Één kèèr in t joar gung e uut. Det was op Karsoamd. Het vreuir knap an en het schniej’n een betje. Derk trök de duure achter zich dichte. De schnèè kraak’n ‘m ôônder de veute. Hij dach biej zichzelf, woer zà ‘k vanoamd is hen goan. Derk wus ‘t wà, mà vuur de lèu blèèf het altied de grôôte vroage. In één kèèr bedache det mar is noar postbode Ôôsterkààmp op ’n Kol zôl goan. Die man had slechte preuitjes rôônd e strèuit oaver Derk en zien’n Beer. Zô kwam e biej ’n ôôld’n Oosterkamp, um te kiek’n of e alles wà netjes binn’n de duure had. Jammer vuur ‘m, was det neet zô. Hij had alles netjes binn’n e zat, àllèène, ziene kipp’n was e glad vergett’n. Derk had ’t drek in de smiez’n. Drei grôôte zwarte hoonder leup’n der in ’n lôôp. Derk was ter as de kipp’n biej, pik binn’n ’t is winter. Hij leup drek noar ‘t hok en grep ter eene biej de kladd’n. Die tuut’n wadd’n èèrs nog wà stille wes, mà toen ’n èèrst’n in ’n zak zat, begunn’n de beire àànder’n te kaakeln. Kuukelekuu, klunk het oaver ’n Kol. ’N ôôld’n Oosterkamp heur’n det netuurlijk en dach biej zichzelf van wat gebuurt er toch. Hij vleuig noar buut’n. Det zag ter neet good uut. Gruuwelijk wat kôôld. Gauw greppe ne jas van ’n kapsstok en zeer tèèg’n vrouw Dientje, “Ik möt èèm’n noar de kipp’n, doar is iets neet good.” Buut’n zag e drek det e te laate was. De leste kippe gung net ’n zak in en in één’n sprôônk vleuig Derk vôt oaver de hegge. Oosterkamp had het noakiek’n. In de veert’n zag e Derk goan, met ’n Beer vuurop. Hij zag het zwoar in en was bange det e de kipp’n nôôit wier zôl zeen. Hij wus det Derk met ’n Beer hèèl Hoolt’n duur zôl goan, woer môs e toch zeuk’n? Toen schöt ‘m in één kèèr te binn’n det er mar ééne was diet ‘m kôn help’n en det was zien grôôte kammeroad, ’n ôôld’n Menums Jan. ’N ôôld’n Menums Jan wus iedereene in ’n Bèusebarg te wonn’n en netuurlijk wus hij ôk het huuske te stoan van Derk met ’n Beer. Jan Oosterkamp bedach zich neet en bell’n drek met de Menums. Zie hadd’n de worstepannekooke net achter de kiez’n. “Jan, ie möt miej help’n. Zie hebt miej vanoamd de kipp’n of e jat en ik wèèt vaste det Derk met ’n Beer der achter zit”. Menums Jan was drek kloar wakker, “Det kan zat, want ik heb ‘m vanoamd hier ôk à langs zeen scheet’n.”
Wördt vervolgd, wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
