Hij is an ewakkert tut orkaankrach, noe in de gemeente Dèèmter. Doar geet ’t um nèèng van die kapitale möll’ns. Dèèmter, honderduuzend inwonners, de tèèg’nstàànd is grôôt. Disse wekke, meer dan 100 insprekkers. Ne goeie zaak det de lèu zich loat heur’n. Ôk in Hoolt’n blif wakker bliem’n belangriek. Het vèurke smeult nog altied en kan zô wier oplaai’n. Loaw we noe èèrs mar is geniet’n van het môôie weer. Fluitend fietst’n wiej oaver het Hoolterbrook, met in de veert’n, de tillevisietoorn van Markel. Ie möt er toch neet an dèènk’n det op tien ààndere plaatsen, dit wiedse uutzich verstoord wordt, duur nog völle hèugere bouwwark’n. Doar is à zô völle môôis vôt. De klèine stukskes grôônd, met doarumme hen de hooltwall’n, de schilderachtige zààndweggetjes van ’n èèrst’n en tweed’n diek. Pareltjes in de natuur, met fluitende vèugeltjes en boer’n diet, met melkbusse op de stange, op brook an gung’n. De röste die der vunn’n, liggend an de waterkolk, met de beeste um oe hen. De enige harde weg, ’n Darperdiek, tut an ’n deird’n Diek, oavergoand in zàànd, in de richting van Kroon’nbarg. De jongere generaties wèèt het à neet meer. Wat is ewes köj’ neet trugge haal’n, mar wat nog is, köj’ prebèèr’n vaste hôôld’n. Ie beseft dàj’ eerder al die plaats’n op ’t Brook kenn’n. Naam’n, die noe neet of näuwelijks meer heurt. Ik nem oe èèm’n met oaver de Loarnse weg, oaver de Bottterbekke, langs ’n Zwart’n Plas. Volgens opa stund’n doar vrogger de zigeuners. Veerder, rechtsof, de Schollemansdiek op. Prachtig môôi, met links en rechts, slèutjes met honderden soort’n bloom’n. Wiej gung’n der hen hèui’n. Die kleine stukskes hadd’n àmoa ne naam. Hier lèè ôôit , het klèine läänneke. Ie zölt het neet meer vind’n. het is àmoa esnèuvelt met de verkaveling. Vuur de boer’n ne stap noa grötter en grötter. De klèine boertjes, met twei en drei beeste verdween’n uut het landschap. Het was de vuuruutgàànk. Noe biw we op een punt ekömm’n, daw we wier trugge wilt noar de natuur. Det is ne lang’n en moeilijken weg. Het breg miej biej ne wet, diet biej hamerslag is an enömm’n. Ie magt gen kniene meer hôôld’n in een hukske, zie möt könn’n grèèm’n en de katt’n möt ten allen tiede noar buut’n könn’n, umdet det natuurlijk gedrag is. Het is bedach in Den Haag en wiej möt mà zeen daw we ôôns der met redt. Ôk hier blik dàj’ dag en nacht wakker möt wèèr, umdàj’ ààns op ezadelt wordt met zukke wett’n.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
