Det was de bosschôp, die ‘k alle vakààntiegangers met gaffe, um toch mà, vuural te geniet’n van ’t lèèm’n. Noe,vèèr wekke later, hef det in één kèèr ne hèèle ààndere betèèkenisse krèèg’n. Zôônder arg zeej’ de tekst vuurbiej kômm’n op de tillevisie, extra journaal in verbàànd met het daale kömm’n van een vliegtuug in de Oekraine. Ie hebt nog neet half in de gaat’n hoe arg of het is. Dan volgt de bericht’n mekaar in een rap tempo op. Een vliegtuug uut Maleisië, det klinkt nog nen èine weg, mà met viem’ntwintig Nederlàànders an boord, kump ’t in één kèèr een stuk körter biej. De maage drèèit oe umme àj’ heurt, det e uut de lôch is e schött’n en det er ôk nog wal is völle meer Nederlàànders in könt hemm’n e zett’n. Uutèindelijk 298 dôôi’n, woervan 196 Nederlàànders. Ne hôôp mèèns’n diet op vakààntie gung’n. Àmoa lèu diet niks met het gedôônder in det vèère Oekraïne te maak’n hadd’n, wordt zô mar uut de lôch e schött’n. De maage drèèit oe umme àj der biej stille stoat wat er gebuurt is. Vanof tien kilometer hèugte noar beneed’n kômm’n vall’n. Zie zölt wà niks meer e veult hemm’n, mà toch. De beeld’n diej’ te zeen kriegt goat oe duur marg en been. Het geslep met lèu in plestiek zäkke. Het loat’n zeen en verdrèèi’n van beeld’n, alles krèèw we via het kiekkäske in de huuskamer. Wie zatt’n op de èèrste rang um vuural mà niks te miss’n. Wat een doffe ellende. Vuur altied blieft ôôns de beeld’n van die beire vliegtuug’n, diet de ongelukkigen wier noar huus brach’n, vaste op het netvlies zitt’n. Lange rieg’n met liekauto’s met zô völle, nog jonge lèu, woervan het lèèm’n zô zinlôôs môs èinigen. In wat vun ne wèèreld lèève wiej, àj zeet woet hèèle gebouw’n en school’n met wichter, zô mà weg wordt e bloaz’n. De narighèid vlug dagelijks oaver ’n beeldbuis. ’N een’n vertelt dit en ’n àànder wier wat ààns. Wat köw we en möw we nog gelèum’n. Isis rukt op, het christelijke gelèuve steet ôônder druk. Belasting betaal’n, moslim word’n of, of e slacht word’n. Het is te völle. In ôôns làànd meuge wiej nog demonstrèèr’n vuur disse lèu. Ie könt oe ofvroag’n ôw we det hier noe wilt. Ie könt oe ofvroag’n woerumme of de lèu diet det wilt hier hen bint e kömm’n. Het is te völle en het geet völs te veer um ààndere bevolkingsgroep’n dôôd te wèèns’n. Tut hier en neet veerder, ôônze bestuurders möt wakker word’n. Loaw we hopp’n det ze met nieje wieshèid trugge kômt van vakààntie. Loat iedereene zich realisèèr’n, hoevölle narighèid of ter is, àj’ vroagt an de lèu diej’ leefhebt, hoe heij’t e had op vakààntie. De tied vlug, vuur daj’ der arg in hebt biej’ der duur. Gelukkig daj’ gezôônd en wà wier bint e kömm’n, wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
