Kômmende wekke is het zôveer. Vuur de 478 ste kèèr, Battemse karmse. Völle Hoolter goat er ongetwiefeld èèm’n hen. Een paar netuurlijk neet. Die hebt de eerpel der nog neet uut. Wus ie det in de vroggrere joar’n der in Hoolt’n ôk ne karmse was. Wis en waarachtig, altied de leste wekke van augustus. Het was de gelèèg’nheid um ôôle kunnighèid is wier te sprekk’n. Met de Hoolter karmse wadd’n de proem’n riepe, de knoll’n wadd’n ezèèit en de rogge van ’t làànd. De lèu konn’n het wacht’n um der ne dag tuss’nuut te goan. Het dienstvolk krèèg ne dag vriej en ne griepstuuver met van de boer. Het joarloon wörd’n pas in mei uut betaald. De boer diet het dienstvolk gen geeld metgaf noar de karmse, gung oaver de tonge, as ne grôôt’n kniepert. Wiej schrieft , de joar’n net vuur den èèrst’n wereldoorlog. De karmse was op ’n Smisdbeelt. Doar stun de drèèimölle. De kreuimkes stunn’n gewoon in de stroate. Verkèèr was ter bienoa neet. Zô of en touw ne melkboer en ne vrachtboer. Netuurlijk de Hoolter kèuneboer’n, zie stunn’n met benn’n vol kèune, ôk gewoon langs de weg. Biej de karke heur’n ie het geblèè van scheuipe, diet vanuut ’n hèèl’n umtrek wörd’n an e voert. Vuur de kinder was ter altied wà ne cèènt vuur de drèèimölle. Ne kroam met Dèimter kooke, ne pufferkeskroam, ne viskroam en netuurlijk, ôk toen à, de kop van jut, maak’n de karmse compleet. Völle geeld was ter neet in die tied. Vuur ne vèèrduite kôj’ oe de boek à lekker vol ett’n. De gröttere jongs dèud’n cèèn’t gôôi’n met de Darper. Àj’ mazzel hadd’n, hàj’ ’s oamds dan nog meer geeld, as toen j’ van huus gung’n. De melkboer’n gung’n met de karmse altied biej Wàànsink an. Hij traktèèrd’n op koffie met stoete. Doar wörd’n good gebruuk van emaakt, want doar wadd’n der genog, diet neet alle daag’n stoete krèèg’n. Later op ’n dag, as ter good wat dràànk in zat, wörd’n der ôk ehöuw’n. Het gung der neet zachtzinnig an touw, zelfs de messe wörd’n etrökk’n. De Splôôder wörd’n uut escheuld’n vuur Splôôder hekkalver en de de Diekerhooker vuur Diekerhooker ganzepladd’n. De mèikes uut’n Bèusebarg, doar môs ie vanof bliem’n, die wadd’n àllèène vuur de Bèusebarger zelf. Det gebuur’n neet altied. De jongs traktèèr’n de mèikes nog op karms’nkooke en kwamm’n dan ne wekke later wier um een stukske te preum’n. Het is àmoal ewes.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
