Zien gezôôndhèid wörd’n de leste tied neet better, mà hij pass’n nog zô môôi in ‘t landschap. Oen hèèle lèèm’n kwam ie der oaver de vloere. Een klèine zeumtig joar terugge stun ie oe te vergaap’n an de schilderiejkes an de muure. Vaake zag ie ‘m met zien grôôt’n bels duur Hoolt’n goan. Oaver de delle hen, met an de eene kàànte de melkbeeste en an de ààndere kàànte het peerd. Zô kwam ie in de gelagkamer, woer in alle joar’n neet völle verààndern. ’N Tap, met de duure noar de kamer, het rieschoollokaaltje van Diederik en Marie, het grôôte speegel, de klèèdjes op de toafels en het biljart. De beeste bint à joar’n weg, mà de delle blèèf gedeeltelijk bestoan. Ie zagg’n de jonge kastelein oaverà. Gewoon in ziene daangse bokse gung e oaver de iesbaane. As jongs hàj’ alle meuite um met te kômm’n. Ôk op de voetbalveeld’n trapp’n e van jongs of an zien bälleke met in de hèugste elftall’n. Viem’nzèumtig joar lid van ziene Rôôd Zwart’n en lid van verdienste. Op zien drei en zestigste nog kampioen met zien elftal. Nen echten alleskönner. Spil van ziene eeg’n biljartclub, vuurzitter van de beruchte reisvereniging “De Ooievaar”. Meer dan veertig kèèr trök e, met ne busse vol volk, richting het Sauerland. Verhaal’n en belèèveniss’n, te völle um te beneum’n. Netuurlijk, biej de carnaval, vanof het begin, as roadslid en hofbarhoolder en neet te vergett’n al die joar’n in de “stokkencommissie”. As bekroning wörd’n e beneumd as Keunedarper van het joar.Oaverà zag ie diss’n bezundern keerl. In de tied van de schoap’nmarkt op de Battemse karmse koch hij ôôit, biej het sluut’n van de markt, al het gevèugelte op. ’S middags stun de hèèle delle vol met vôgels. Het allerleefste wat e dèu, kaart’n. Zundag tachtigen biej zien Hoolt’n en zoaterdags in ‘t cafee, joker’n met de jongs. Neuist caféhoolder was e ôk nog boer en handelaar. De prieze wörd’n an de tap besprökk’n. De Zuudloarnse markt was nog joar’n zien joarlijkse uutje. Laate in de middag kwamm’n ze wier op de kökk’n en kon het hèèle cafë met geniet’n van de metgebrachte Zuudloarnse boll’n. Het leste joar gung het minder met ziene gezôôndheid. Hij kon neet meer alles behapstukk’n. Hij nam ofscheid van ziene biljartclub. Hij gung der ôônder gebukt. De wedstried’n van zien Hoolt’n, hij was ter te mèu vuur, zelfs het kaart’n kost’n ‘m mangs meuite.Dinsdag vuur ne wekke kwam der vuur’m een èine an joar’nlàànk kaart’n op dinsdag. Kaart’n, ôôit begunn’n met onvergettelijke keerls as, Tonnie en Huub Brands, Waterjan en de Ontvanger. Zestien joar kaart’n ie zelf met. De spöllers van het èèrste uur bint neet meer. Het lèèm’n geet vedan. Ab Jansen, Ab van Boer Biet, de èèrste en de leste kastelein, een kammeroad, is hen egoane. Wie zölt ‘m miss’n.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
