Alle daage schrik ie van het grôôte antal grieppatiènt’n in China. Het antal slachtoffers wördt alle daag’n meer. Op het niejs zeej’ beeld’n van krioelende mèèns’n met môôndkäpkes. In zes daage tied wördt er een zeek’nhuus uut de grôônd estààmpt. Oaver de hèèle wereld wordt de lèu op ehaalt um mar uut die geveuirlijke zone te kômm’n. Inmiddels bint de besmetting’n uut e vleuig’n oaver de hèèle wereld, tut in België. Ôk in ôôns eeg’n darp bint er völle lèu an het snottern. Gelukkig gen corona en neet drek met dôôdelijken oflôôp. Toch, het schient det er alle joar’n, in ôôns làànd duuzenden starfgevall’n bint, as gevolg van de griep. Ie könt er neet vuur wegvleeg’n. Ie könt er oe vuur loat’n spuit’n, mà dan möj’ nog mar ofwach’n of de juuste griep der biej hef ezett’n. De angst is disse kèèr duudelijk grötter. Het is een niej sôôrt griep en zie hebt er nog gen middel tèèg’n. Griep is ech van alle tied en kan iedereene treff’n. Het beste is, een paar daage lekker in berre, oe loat’n verwenn’n en uutzeek’n.
Deepe weg edökk’n lig ik ôônder dreidubbele stikdekk’ns. Ie könt gen lech an de ôôg’n lie. De rèèg’n klettert, met de wind, met voll krach op het dakraam. Ie veult de toch duur het hèèle huus hen goan. Of en touw geet het zô hard det het dakraam duur de wind wördt op elicht. Hôôge kôôrs’n en het toch kôôld hemm’n. Nen emmer, den ôk à neet meer leuig is, pal neuis het berre, want ie könt oe ett’n ôk nog neet binn’n hôôld’n. Het huuske is nog moeilijker te haal’n. Van de sloapkamer, oaver de kamer, duur ’n gàànk, um der mill’n op de delle achter te kômm’n, det ’t wier te laate is. Moo maakt zich ongeröst en de ôôle dokter Nagelhout kump an het berre in det kaemerke van tweie biej tweie. Hij kan der nog net biej in. De diagnose wördt estelt; “In bed blijven met slappe thee en een beschuitje.” Het hölp good en een dag of wat later ravot ie wier met de kammereui. Gek hè, det oe det beeld in al die joar’n is biej eblèèm’n. Het kump noe, met dit nieje corona-virus, noar boam’n. Gelukkig, corona is hier nog neet, wat neet wil zegg’n det er hier gen griep heerst. Môch het oe treff’n, lustert noar de road van den ôôld’n dokter. Ôônder de dekk’ns, met slappe thèè en een beschuutje. Zo gauw àj’ det binn’n könt hôôld’n, binj’ wier better.
