Boakhoolt, boakhoolt

Schreeuwend gung e wiej duur Hoolt’n hen. Het hèèle joar duur trökk’n de Hoolter met mekaar op, àllèène vuur Poas’n èèm’n neet. Dan was het darp verdeeld in Rôôie Darp, de Kol, Noord’nbarg, de Haar en de buurtschapp’n. Dan wörd’n der hoolt haalt vuur de boake. De ofgelôôp’n wekk’n zeej’ ze oaverà wier de grôônd uut komm’n, de èèrste meters van de boake. Op het vlakke làànd, vuur de poort’n van het ôôle kasteel Ark’nsteen rèèd’n de lèu an en of met sneuihoolt. Het lik net of ter duur het vrogge vuurjoarsweer meer sneuihoolt is as ààndere joar’n. Ôk op het Hoolterbrook bint de jongs drôk gangs um zô völle mèuglijk hoolt biej mekaa te slepp’n. De poasvèur’n van Diekerhook en Splôô wadd’n à wier op de tillevisie. Wat een drôkte um de poasvèur’n. Doar bint ààndere tied’n e wes. Dan wörd’n der boakhoolt e slept zôônder det er een mèinse noar umme kek. Zie preut’n oaver het grôôte poasvèur in Goor, terwijl det er in diezelfde tied in Hoolt’n misschien wà vieftiene bràànd’n. Netuurlijk neet van die onbenullige grôôt’n, zô ’t ze der vandage  an’n dag àmoa neerzet, mà de schik was ter neet minder umme. En prieze, die wadd’n der hèèmoa neet. De prieze kwamm’n in beeld toen het minder wörd’n met het slepp’n. De Hoolter midd’nstàànd had er belang biej det de vèur’n blèèm’n bràànd’n. Zie organiseerd’n in de joar’n zestig ne wedstried, want de vrèimd’n mônn’n wat te kiek’n hemm’n. Ne goeie zaak, want ôk doarduur bint de poasvèur’n in Hoolt’n in stàànd e blèèm’n en noe bekèènd in het hèèle làànd. Met plezèèr denk ik trugge en ik dèènke met miej völle Hoolter, an die machtige tied, in de joar’n van het poasvèur slepp’n. An de hàànd van mien vaa leup ik ’n Gèurd’n in um te kiek’n noar het poasvèur van Soertje en de kesjott’n. Later stun ik huulend biej opoe vuur de duure, umdè ‘k nog te klein was e um met de grôôte jongs hen hoolt haal’n te goan. Wie later strèup’n wiej met ’n iep in de anslag ’n hèèl’n Zoerbarg of noar broam’nstruuk’n. Loat ze der oe noe neet op betrapp’n, want dan biej zwoar de klos. Wat veul’n ie oe grôôt, aj’ boam’n op zunne vrach hoolt in volle vaart duur’t Rôôie Darp hen koar’n. ’N ôôld’n van ’n Bos bekk’n alles an mekaa, umdet de halve vrach zôwat achterblèèf in de stroate. Wie stèum’n vedan, boakhoolt, boakhoolt, ôk de verkèèrszuil biej het ôôle VVV-ketoor môs ter an gelèum’n. Zô trök e wiej Hoolt’n duur noar de Haar. Biej Mina van Kieft’nbeelt wörd’n der in e sloane, want van al det harde wark’n en zing’n krèèj’ merakels völle dörs. Het heur’n der àmoal biej. En as ’t dan goei’n vriejdag was kwam de hèèle buurte kiek’n. Wie blèèm’n zing’n van, Haarjödd’n boam’n, ôk al hadd’n ze op ‘n Kol en in ’n Noord’nbarg völle meer hoolt. Het gung um de wille. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.