Het geet miej neet uut de gedacht’n. Ôôit kwamm’n die rèègels uut de penne. Noe, met Mooderdag vuur de duure, komt ze stark boam’n driem’n en besef ie hoe lange of het à wier elèène is, dà’k ze eur op de toafel kon zett’n. En dan heurj’ nog biej de gelukkigen, want doar bint kinder, diet eur moo, neet of näuwelijks hebt ekent. Het is noe à joaren zô, daw we ôôns bleumke noar ’n Karkhof brengt. Èèm’n een minuutje van van bezinning en herinnering’n an die môôie daag’n, diej’ met mekaa hebt ehad. Trugge lôôpend komt de woord’n diet moo altied sprök noar boam’n. “Het is neet ààns, ie möt àllèène wier trugge.” Hèèl nuchter, mà de gedacht’n an de lèu, die tuut de tied bint, gif ôk krach um duur te goan. Ie könt ôk neet ààns. Dus op zeuk noar die môôie bloome vuur Moo of vuur den Allerleefst’n. Het geet gewoon vedan. Gewoon? Dèènkt er nog èèm’n an det ôônze oolders en grotoolders op 10 mei 1940 zô mà wörd’n overvall’n duur de Duutsers. Doar kwam ne tied det niks meer gewoon was. Noe bienoa tachtig joar later is de ontwikkeling van de wereld zô hard egoane, daw we as mèèns’n, diezelfde wereld kennelijk an het verneel’n bint. Links en rechts wordt er moatrèègeln enömm’n, mar of het genog is, möw we ofwacht’n. Loaw we iedereene de bosschôp metgèèm’n um der alles an te doon. Een môôi vuurbeeld, vervoer van goederen in eenen trein, in plaats van in tachtig vrachtwaag’ns. Realiseert oe doar dan wà biej dat det op sommige plaats’n wier armood gif en teruggàànk. Det is de bosschôp, àmoa stapp’n trugge, met Europa vuurop. Doar zölt ze het duudelijke vuurbeeld mönn’n gèèm’n. Good umme goan met ôôns geeld. De politiek maakt zich ongeleufelijk met al det geeld det, zô as ’t lik, zô mà vôt wördt egôôit. Àj’ de dames en Heer’n politici doar oaver heurt, drèèit ze der umme hen. “Doar geet ôk völle good.” Het volk wördt er neet wiezer van. Zôl der nog dartig precèènt hen stemm’n goan? Wat is die uutslag dan nog weerd? Wat doot ze der in Den Haag met? Àmoa vroag’n woet het volk met worsselt. Wiej stemt, mar het is iedere kèèr ofwacht’n, hoe of ’t wördt vertaald. Hèugere politiek, vaake neet te begriep’n. Loat goan, loaw we ôôns richt’n op de môôie dinge disse wekke. Mooderdag. “Kiek doar, det tuintje biej ôôns huus, bleumkes vuur moo, ik bin wier thuus.”
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
