Biej Klèin’ Teunis dwars duur de garageOp ne môôi’n vakààntiedag begin joar’n zestig stapp’n wiej tèèg’n uur of ééne biej Pieffers in de vèèwaag’n. Op zich niks bezunders, det dèè we zô vaake aw we de kààns mà krèèg’n. Zô ôk diss’n middag. Èèm’n beeste laa op ’t Loarnse Brook en oflèèvern in Battum. Vanof ’n Darperdiek kwamme wiej Hoolt’n wier binn’n vèur’n.
Wiej môss’n drek vedan. Kevelam had nog een paar beeste, diet noar ’n Diekerhook môss’n. Èèm’n later parkèèr’n wiej biej Jan Blauw in de lèègte. De beeste wörd’n ééne vuur ééne uut ’n stal e haalt en op e laad’n. ‘N lest’n, dent meer lek op ’n peerd as op ne kouw, wol de waag’n neet in. Hij zôl ôôns den middag nog völle wark bezörg’n. Toen Pieffers, ‘m de waag’n in wol doo en wiej ‘m ne tik op de kôônte gaff’n nam e ne sprôônk langs de laadkleppe en vleuig de lèègte in.Hij vleuig ’n tuin duur, oaver de hegge, langs de nôôdgebouw’n van de ULO-schoole. Het bees was kàànt dol en bràànd’n het tèègelpad op, det noar de schoole leup. Vleuig ter net langs hen, dwars duur de garage van Klein’ Teunis en zô kwam e op de grôôte weg trechte. Wie stunn’n stomverbaasd te kiek’n en môss’n der van armood wal achter an. Wiej zagg’n gen kouw meer. De lèu stunn’n te wiez’n in de richting woet het bees, in ééne strèèpe, langs was e goane. Net vuur de poorte was e, langs Köllink, ’n parallelweg op e schött’n. ‘N èine vuurbiej de kleine poorte krèèw ‘m wier in ’t zich. Hij ôôns ôk en met ne grôôt’n bôch gung e dezelfe weg trugge, de grôôte straote wier op. Linksof de Stationsstroate in, um biej het station uut te kômm’n. Ôôndertuss’n leup ter à ne hèèle koppel volk achter de racekouw an. Ôk de plietsie dèur, op de fietse, met an de jach op het bees. Het leup vedan langs de Woage, in de richting van de Riessenseweg. Het dèèr was hèèmoal gek e wörd’n. Boertje te Veelde dach det ‘m wà kon griep’n. mà hij wörd’n compleet van de sökk’n e leup’n. Hèèmoal dol, vlak vuur ’n trein langs, kwam e, biej Bargjans in de wèire, tut bedaar’n. Doar völ gen làànd meer met te bezeil’n. Staatsgeveuirlijk. Ôôndertuss’n was Fritz Russ, ôônz’n grôot’n jager op grof weeld, e waarschouwd. Hij môs kômm’n um het dèèr van veert’n uut zien liè te verlöss’n. Hij was ter met ’n kwattèèr en met een paar good gemikte schoot’n kwam der èine an de lèèmnsgeveuirlijke vlôch van de kouw. ‘N ôôld’n Pieffers schnèè r’m nog oaver ’n hals en zô vun e zien’ weg noar ’t schlachhuus. Wiej wadd’n der ’n hèèl’n middag drôk met.
Het maak’n deepe indruk, zô deepe dè ‘k ter een opstel oaver schrèève en det opstel vun ik wier tuss’n de ôôlde schoolpepier’n. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
