Wat belèève wiej toch machtige môôie meidaag’n. Alle mände àj’ wakker wordt, een lekker zunneke met angename temperatuur’n. De dôôd’n bint herdach en de bevrijding heiw we könn’n vier’n. Het enigste woer we noe op hopt, is een betje nattighèid. Het is gek, de meidaag’n zôll’n vuur ôôns, nog meer, daag’n van bezinning mönn’n weer. Tien mei 1940. Het was gedoane met de vriejhèid. Nôôit zôl het wier word’n zô as ’t was. Kiek mar is um oe hen. De Duutse oorlogsmaschiene dôôndern oaver ôôns hen Met de paar uur wadd’n ze in ’t Darp. Hier en doar wörd’m der onmeunig evöcht’n, gesnèuvelde jonge keerls, Rotterdam plat egôôit en noa vief daag’n lek het wier röstig, mà begun de ellende pas. Vief joar làànk zèèi’n nazi Duutslàànd, dôôd en verdarf. Oaveral zeej’ de spoor’n, van wat er den tienden mei begun. Oaveral monumèènt’n, struukelsteender en de ultieme pries op ’n Canadeez’n Karkhof. Vandaage, op een paar uur vleeg’n van ôôns steet de wereld in bràànd. Doar vecht mèèns’n zich dôôd um de vriejheid te behôôld’n. Oekraïne, ôôit het slagveeld an het Ôôstfront. Schoolder an schoolder vöcht’n ze met de Russ’n, um de Duutsers terugge te dring’n. An die kàànte is de grötste pries betaald, ôk vuur ôônze vriejhèid. Ôk doar, àmoal monumèènt’n en oorlogsgraam’n uut die tied. Noe bint diezelfde broedervolk’n met mekaar an ’t vecht’n. Woerumme, um vriejhèid, diet ze mekaar neet gunt? Woerumme, vuur nieje monumèènt’n en lange rieg’n gesnèuvelden? Ie könt oe nog neet vuurstell’n, det ôônze vriejhèid an het wàànkeln is, mà doar hooft mar iets te gebuur’n en den grôôt’n bràànd an de ràànd van Uuropa, greuit uut tut ne wereldbràànd. Wiej zit te wacht’n op een bujke rèèg’n en in Oekraïne kump dagelijks dôôd en verdarf uut de lôch. De prieze scheet de lôch in. Met mekaa betaale wiej det gelag, as het doar dan nog biej blif. Grôôte bedriem’n verdeent miljard’n. De ongeliekhèid greuit. Bint det àmoa tèèk’ns van nog meer ongemak. Loaw we hopp’n van neet. Met mekaa hopp’n det er vuur iedereene nen uutweg is. Wiej maakt ôôns drôk oaver stikstof, oaver klimaat en oaver de vuurjoarsnota. Àmoa lekker belangriek, ma wat heij’ der an as den wereldbràànd uutbrekt. In Oekraïne geet het um oaverlèèm’n. Loaw we ôôns bezinn’n, gen nieje monument’n, struukelsteender of begrèèfplaats’n.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
