An de hàànd van Hendrik Jan Bosschers. (OKB 1999-1)

In 1923 geboor’n in Notter. Zien vaa wark’n an ‘t Spoor en zô kwam de femilie trechte in het spoorhuuske an de Riessenseweg. Uur’nlàànk zwarfd’n e in zien jonge joar’n duur het Twenhaarsveeld. Hij hef doar het zwemm’n eleert in een venneke. Toen e det onder de knei had moch e noar het zwembad biej de Wippert. De Hoolter timmerman Ab Jààns’n was ter badmèister. In 1938 môg e noar de Mulo in Riess’n. Vaake leut’n ze zich mettrekk’n duur ne vrachtwaag’n. Det kon nog, want die gung’n neet harder as vèèrtig. Met de busse kon ôk. Det was nog makkelijk. Ie gung’n langs de weg stoan en àj’ de doem opstökk’n, namm’n ze oe met. Noa zien exaam’n, in 1942 kwam e te wark’n biej de voedselvuurziening an de Oranjestroate. Noa een paar ààndere baantjes môs e zich meld’n vuur de “Arbeitseinsatz.” Oorlog hè. Op zien nèèngtiende kwam e te wark’n in Dortmund, in ne febriek vuur edelmetaal vuur de vliegtuug’n. De bombardemèènt’n wörd’n als mar arger en met ne moat bedach e een plan um der tuss’n uut te kniep’n. Op ne zundag namm’n ze met ne trein, de kuierlatt’n noar Münster. Doar kenn’n ze een stuk of wat jonge deerntjes uut Èènschke, diet doar môss’n wark’n en alle daag’n op en neer gung’n noar Hollàànd. Zie wörd’n doar èèrs vestopt in ne kaste en ’s oamds stapp’n ze, tuss’n de ààndern, de trein in noar huus. In de trein wörd’n ze verstopt ôônder de bàànke, tuss’n de dèèrns. De controleurs hadd’n meer ôôge vuur de jonge vroole, as vuur wat er ôônder de bàànk’n zat. Lèèm’nsgeveuirlijk, mà Hendrik Jan kwam veilig in huus. Hij môs noe wal ôônderduuk’n en zo kwam e trechte biej Stevens, ôônder Verwoolde. Ziene ôôle lèu wadd’n in 1941 verhuusd van het spoorhuus noar een niej huus boam’n op ’n Zoerbarg. In die ôônderduukersperiode wark’n ne op ’t làànd en sleup e in ne schuulkeelder ôônder de grôônd. Toch kwam der ne razzia. Net op tied e waarschouwd, vlèug’n ze de wèire in, oaver slèute en prikkeldroad. Zèumtien kèèr wörd’n ze noa eschött’n, mà wier hadd’n ze geluk. Boer Stevens wörd’n op epakt, mà kwam later wier lös. Het leste joar zat e ôônder edökk’n biej zien vaa en moo. Doar waar’n zelfs nog twei Duutsers bie eur in huus. Zie zatt’n net vuur de bevrijding met ach man in de schuulkeelder en die Duutsers leerd’n der boam’nop met ne mitralleur. “Wollen Sie die Tommies sehen?” Netuurlijk! Zie mocht’n zelfs duur ’n veerkieker van de Duutsers kiek’n noar de bevrijders, diet er an kwamm’n. De Duutsers vertrökk’n gelukkig zôônder een schot te löss’n. Èindelijk, de bevrijding.