Opa, voetball’n! Biej’ der ôk à zo veer met, daj’ iedere kèèr met de kleinzönne, van de kökk’n of möt um tèèg’n ne bal an te trèè. Ik doo ’t met plezèèr, mà zô noe en dan verstop ik miej achter ne dikk’n bôôm um èèm’n tut röste te kômm’n. Binn’n de kortste kèèr’n hef de kleine jonge miej e vunn’n en dan mö ‘k ter wier an gelèum’n. Ne bal, hôôge in de bèume, zôdaj’ bienoa uut oen kruus schuurt. Opa achter de dikke boom. Zun ne grôôt’n bark’n, det möt toch wal indruk maak’n op zô’n männeke. Zô dwaalt miene gedach’n noar miene eeg’n kindertied en dache an de bèume diet miej biej bint e blèèm’n. Gek, àj’ der oaver noa goat dèènk’n. De mèèste bèume hebt inmiddels à lange het lèudje eleg. ‘N èèrst’n det biej miej noar boam’n kump, is den dkk’n bôôm in ’n Diekerhook. Ik möt bekenn’n dà ‘k ‘m nôôit heb zeen stoan. Mill’n joar’n vieftig gunge vuur de biele umdet e, met zien duursnèè van meer dan twei meter, het als mà drôkker word’nde verkèèr, dôôdelijk in de weg stun. Hij lag, geveld, tied’n làànk biej de kleine poorte en zelfs doar maak’n ne grôôt’n indruk op miej. Bèume, uut miene jongste tied, diet er noe nog stoat, bint de kark’nbèume. Ieder joar gardern wiej de kastanjes der ôônder weg en dan gunge wiej met ne boore an ’t wark, um ze an te rieg’n en der ne peereliene van te maak’n. Ja, peerdje spöll’n, met de kastanjeliene, hard lôôp’n oaver ’n beelt hen, ’n één’n as peerd en ’n ààndern as vèurman. Hèèle bekèènde bèume, de beire tamme kastanjes biej ’t station. At de kastanjes nog mà net good wadd’n, prebèèr’n wiej, met alles wat lös en vaste zat, ze uut die bèume te mikk’n. Ôk zie bint e snèuvelt in de opmars van de nieje tied. In dit riegje meugt de feesbèume neet ontbrekk’n. Meerdere kèèr’n zat e wiej doar te zing’n met de zundagsschoole, “Dropplen vallen ook op mij”. Ik drèum’n der vôt en kekke noar boam’n noar die, in miene ôôg’n, zukke môôie bèume. Zie hebt noe ne hèèle ààndere bestemming. Jammer, het was de “Kösterskoele” van Hoolt’n. Zô zal iedereene wà bèume hemm’n, diet biej bint e blèèm’n. Hoe langer ôk ter oaver noa dèènke, hoe meer bèume of ter wier boam’n komt driem’n. Ééne, en den steet er nog altied, doar heiw we hèèl wat tied in duur e brach. Ie konn’n der makkelijk met een man of vieve in zitt’n. Ne môôi’n grôôt’n lèèg’n beuk’n. Hij steet in de Visker zien’n beelt, of was e noe van Bolink of Getèèndrik. Het maakt neet uut. Ôônze naam’n wörd’n der in e karft met een kniepmeske. Tèèg’nswoorig steet e op de ôôle landweert, doar haw we toen nog nôôit van e heurt. Opa voetballen, doar hôbbele ik wier achter de balle an, wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
